گرمایش

در میان مولفه‎ های مصرف انرژی در ساختمان، سیستم‎های گرمایشی که عمدتا از سوخت‎های فسیلی استفاده می‎کنند و از جمله مصرف کنندگان عمده انرژی بشمار می‎روند، از اهمیت ویژه‎ای برخوردار هستند، چرا که 70% از گاز طبیعی مصرفی کشور به گرمایش ساختمان اختصاص می‎یابد. توجه به عوامل گوناگونی که در میزان مصرف انرژی گرمایشی ساختمان نقش دارند، در ارائه راهکارهای صرفه‎‌جویی در بخش ساختمان و کاهش مصرف انرژی در بخش خانگی، تاثیر فراوانی می‎گذارد. شرایط اقلیمی و آب و هوایی، معماری ساختمان، مصالح ساختمان، راندمان سیستم‎های گرمایش، بکارگیری تجهیزات با ظرفیت مورد نیاز که اساساً در میزان بار حرارتی ساختمان موثر هستند و همچنین کنترل سیستم‎های گرمایش از عوامل موثر در میزان مصرف انرژی گرمایشی محسوب می‎شوند.

گرمایش مرکزی

در سیستم‎های گرمایش مرکزی، گرمای مورد نیاز تمام قسمت‎ها در یک قسمت از ساختمان تولید می‎شود و به کمک وسایل توزیع از قبیل رادیاتور، فن کویل، کانال و ... به بخش‎های مورد نیاز فرستاده می‎شود. اساس کار سیستم‎های گرمایش مرکزی بر این است که حرارت از یک منبع انرژی به قسمت‎های مختلف ساختمان انتقال می‎یابد. برای انتقال حرارت وجود سیال واسطه‎ای چون آب، بخار و یا هوا لازم است که ناقل حرارت بین منبع انرژی و دستگاه‎های گرم کننده باشد. سیستم‎های گرمایش مرکزی همگی دارای یک دیگ آب گرم یا دیگ بخار می‎باشند و تفاوت میان سیستم‎های مختلف گرمایش مرکزی در پایانه‎های آنها می‎باشد که می‎تواند رادیاتور آلومینیومی یا فولادی، فن کویل، هواساز یا فن کویل‎های کانالی باشد.

گرمایش موضعی 

 بخاری ها
بخاری، بیشتر برای گرمایش بخش محدودی از فضای ساختمان، کاربرد موثر دارد. به کارگیری بخاری در نقاط مختلف منزل، قابلیت انعطاف بیشتری از نظر بهینه سازی مصرف سوخت دارد. در انتخاب بخاری باید به عواملی از قبیل ایمنی، مصرف کم، هزینه نصب مناسب، رده بالاتر در برچسب انرژی، مطابقت با استانداردهای زیست محیطی و تناسب ظرفیت و اندازه وسیله با فضا توجه نمود. بخاری‌های گازی و نفتی بدون دودکش تا حد زیادی مطابق با معیار و الگوی صحیح مصرف هستند. در مواردی که مایل به استفاده از وسایل گرمایشی جانبی هستید، استفاده ازانواع بخاری های بدون دودکش توصیه می‌شود. این بخاری‌ها را می‌توان در هر جایی از منزل و بدون هیچ محدودیتی نصب کرد، البته توجه داشته باشید، ظرفیت بخاری‌ها نباید بیش از نیاز فضای مورد نظر انتخاب شوند. توجه کنید که بالا بودن ظرفیت دستگاه‌ها تضمینی بر افزایش بازدهی آن‌ها نمی‌باشد و بهتر است از وسایل با اندازه مناسب و زمان کار طولانی‌تر استفاده شود.

گرمایش آب

حدود 15 تا 20 درصد انرژی مصرفی هر خانوار صرف تامین آب گرم بهداشتی می‌شود. از این رو انتخاب آبگرمکن مناسب تاثیر مهمی در کاهش مصرف سوخت خواهد داشت. آبگرمکن‌های متداول در دو نوع گازی و نفتی موجود هستند. استفاده از آبگرمکن خورشیدی نیز به دلیل بهره‌گیری از انرژی طبیعی خورشید در حال گسترش است. در انتخاب آبگرمکن باید به مواردی مانند تعداد افراد خانواده، عادت‌های بهداشتی، میزان مصرف سوخت، بازده دستگاه، رده‌ انرژی در برچسب انرژی، هزینه نصب و راه اندازی و نحوه کاربرد آن توجه نمود.
برچسب‌های انرژی، برچسب‌های اطلاع رسانی هستند که بر روی تجهیزات استفاده کننده از حامل‌های انرژی، الصاق می‌شوند و به روش‌های مختلف، مفاهیمی نظیر وضعیت مصرف انرژی سالیانه، بازده، صرفه جویی و یا هزینه‌های انرژی را مشخص کنند. هر چه رده انرژی بالاتر باشد، آبگرمکن دارای بازده بیشتر و صرفه جویی بیشتر در مصرف گاز است. شایان ذکر است آبگرمکن‌های گازسوز می‌بایست در فضای بسته با در نظر گرفتن هوای مورد نیاز احتراق و توجه به مسایل ایمنی نصب گردد و از نصب آن‌ها در فضاهای باز جداً خودداری گردد. همچنین عایقکاری لوله‌های رفت و برگشت آبگرم به دستگاه (آبگرمکن گازسوز) ضروری است.