مزایای تکنولوژی پلی اتیلن
1- سبکی وزن :
سبکی لوله های پلی اتیلن بدین معنی است که حمل و نقل آن ها آسان در نتیجه لوله گذاری در کانال به سرعت انجام می پذیرد .
2- انعطاف پذیری :
از آنجایی که لوله های پلی اتیلن کاملا انعطاف پذیر هستند می توان آن ها را به دو صورت حلقه و یا رول و درام با طول های بلند در محل کار مورد استفاده قرار داد .
یکی دیگر از مزایای انعطاف پذیری ولوله گذاری آن ها در زمین های شنی و سنگلاخی بدون استفاده از زانویی می باشد . وقتی که خاصیت انعطاف پذیری یا عامل ازدیاد طول لوله یک جا در نظر گرفته شود می توان بدین نتیجه رسید که این دو عامل پلی اتیلن را یک ماده مناسب و سازگار با مسایل و مشکلات حرکات زمینی می سازد . به عنوان مثال در موقع زلزله و حرکات زمین مقاومت خوبی از خود نشان می دهد .
3- مقاومت در مقابل خوردگی :
لوله های پلی اتیلن این حسن را دارد که احتیاجی به نصب سیستم حفاظت از زنگ که برای لوله های فولادی به کار می رود را ندارد . بنابراین مخارج و هزینه نگه داری خیلی پائین است . صرف نظر از بعضی هیدروکربن های سنگین و سیالات پلی اتیلن مقاومت بی نظیری در برابر عوامل شیمیایی دارد .
4- تغییرات ساده و سریع :
اگر یک قسمت از لوله پلی اتیلن صدمه ببیند هیچ مشکلی ابری جایگزینی آن قسمت یا ساقه لوله پلی اتیلن جدید و اتصالات الکتروفیوژن وجود ندارد و این می تواند در کمتر از یک روز انجام شود .
این بدان معنی است که قطع گاز مشترکین در صورت بروز حادثه کاهش می یابد .
5- کنش سریع یا اقدام سریع :
در صورت بروز حادثه با روش فشرده کردن به سرعت می توان جریان گاز را قطع نمود
6- آموزش ساده و سریع :
دوره آموزش پایه ای کارگران برای ساختن و کار گذاری شبکه و یا راه اندازی و نگه داری خیلی ساده و کوتاه است .
7- کار آیی شبکه :
بالغ بر20 سال تجربه و عملیات اجرایی با موفقیت کامل و از درجه اطمینان بالایی برخوردار است .
8- طول عمر لوله و اتصالات :
لوله های پلی اتیلن به همران اتصالاتشان برای حداقل عمری حدود 50 سال تحت شرایط نرمال فشار 4 بار طراحی شده اند . تمامی لوله ها باید در طول لوله دارای دو نوار باشد که در دو سمت مخالف لوله مواردی از قبیل سازنده نوع رزین ضخامت و سریال فشار در آن درج شده باشد .
در این نوع دیگ سیال گرم شونده آب است و سعی بر آن است که از تولید بخار جلوگیری شود بنابر این درجه حرارت دیگ به وسیله وسایلی چون ترموستات و آگوستات کنترل می شود. این دیگ ها در دو نوع چدنی و فولادی ساخته می شوند.
دیگ های چدنی:
دیگ های چدنی اغلب به صورت قطعات ساخته می شوندو شامل تعداد زیادی پره چدنی هستند.این نوع دیگ ها دوام و عمر زیادی دارند و چون به صورت پره پره به هم متصل شده اند در صورت لزوم با تعمیر و تعویض قطعات میتوان مدت زیادی از دیگ چدنی استفاده کرد .همین طور میتوان با اضافه و کم کردن پره ها ظرفیت دیگ را تغییر داد. در داخل دیگ های با مصرف سوخت جامد شبکه چدنی و خاکستر دان به کار می برند و نیز دریچه تنظیم کشش دود در روی کانال خروج گاز و دود نصب می کنند .اگر دیگ با سوخت مایع کار کند در جلوی آن یک صفحه به عنوان محل لوله سوخت پاش قرار داده می شود . روی دودکش نیز دریچه اطمینان نصب می شود تا در مواقع اشتعال ناگهانی سوخت و فشارهای غیر عادی به دیگ صدمه نرسد و یا باز شدن دریچه فشار حاصل از انفجار به خارج منتقل شود. داخل این نوع دیگ ها که در معرض شعله مستقیم سوخت پاش قرار می گیرد به وسیله آجر نسوز ملات اندود می شود تا حرارت زیاد باعث فرسودگی قطعات دیگ نشود. مسیر شعله و دود مطابق نظر سازنده باید طوری انتخاب شود که حداکثر حرارت ضمن عبور گاز از لا به لای پره های دیگ کسب شود و اگر آجر چینی مورد استفاده قرار بگیرد باید این موضوع رعایت شود. روی دیگ های چدنی لوازم و وسایل زیر به کار می رود:
1-عایق و پوشش که اتلاف حرارتی را تقلیل دهد
2-شیر تخلیه و تغذیه آب که به طور معمول در زیر دیگ قرار دارد
3-کلکتور ها که لوله های رفت و برگشت از آن منشعب می شوند
4-دریچه تنظیم و کشش دود
5-شیر اطمینان در دیگ های سیستم بسته که منبع انبساط در آن ها به هوای آزاد ارتباط ندارد .
ظرفیت دیگ های چدنی از 10000تا 500000کیلوکالری در ساعت است و نسبت به ظرفیت حرارت به شکل های مختلف و ابعاد متنوع ساخته شده اند و حداکثر فشاری که میتوانند تحمل کنند معادل 5 اتمسفر صنعتی است و فشار آزمایشی آن ها حدود 7 کیلوگرم برسانتی متر مربع با اتمسفر صنعتی است. راندمان دیگ های چدنی با سوخت جامد حدود60%و برای دیگ های با سوخت مایع و گازی معادل 85%است. ظرفیت این دیگ ها بر حسب کیلوکالری در ساعت تعیین می شود ودر بعضی مواقع با سطح حرارتی مشخص می شود که در این صورت بر حسب نوع سوخت و ساختمان دیگ هر متر مربع سطح حرارتی بین 8000تا12000کیلو کالری در ساعت حرارت میدهد.
دیگ های فولادی:
دیگ های فولادی به عکس دیگ های چدنی دوام چندانی ندارند و خطر زنگ زدگی و خوردگی فلز به علت ترکیب با اکسیژن در حرارت های بالا زیاد است. این دیگ ها به انواع مختلف زیر تقسیم می شوند که مهمترین آن ها عبارتند از:
1-دیگ با لوله آتش-که برای تهیه آب گرم است و برای ظرفیت های زیاد به کار برده می شود.
2-دیگ با لوله آب گرم-که در این نوع دیگ ها آب در داخل لوله های مسی جریان دارد و شعله خارج لوله ها است .
3-دیگ های قائم
4-دیگ های افقی
5-دیگ های کامل که کلیه وسایل آن در کارخانه سازنده روی یک شاسی سوار می شود.این دیگ ها برای ظرفیت و فشار بالا ساخته شده اند و بر حسب نوع سوخت و طریقه تخلیه دود به اشکال مختلف ساخته می شوند .
6-دیگ های بخار فولادی که به منظور تهیه بخار با فشار های زیاد ساخته می شوند و از فشار های کم بین5 تا 10 اتمسفر شروع و تا فشار 20اتمسفرنیز می رسد و حتی در دیگ های بخار صنعتی فشار بخار تا 180 اتمسفر صنعتی نیز خواهدبود .ولی دیگ هایی که در حرارت مرکزی بیشتر معمول است با فشار 10 اتمسفر صنعتی در دو نوع فشار قوی و2 کیلوگرم بر سانتی متر مربع در نوع فشار ضعیف است که حرارت دهی ان ها بین 25 تا 125هزار کیلوکالری در ساعت است.
در سیستم حرارت مرکزی که با عنوان شوفاژ مطرح می شود .در محلی به نام موتورخانه دستگاههایی از قبیل دیگ - مشعل- پمپ-و... نصب شده و حرارت به سیال واسطه که میتواند اب باشد منتقل گردیده سپس پمپ موجود در موتورخانه ابگرم را توسط لوله کشی به داخل اتاقها هدایت نموده و وارد رادیاتورهای مستقر در اتاق می کند
این رادیاتورها گرما را به اتاق منتقل کرده و در نتیجه دمای اب کاهش می یابد و آب توسط لوله برگشت به طرف موتورخانه رفته و برای جذب مجدد گرما به داخل دیگ هدایت می شود و بار دیگر این سیکل و چرخه تکرار می شود . اصولا در سیستم حرارت مرکزی که از آبگرم استفاده می شود دمای خروجی اب از دیگ 180 درجه فارنهایت و دمای ورودی اب به داخل دیگ که گرمای لازم را به اتاق منتقل کرده است . برابر 160 درجه فارنهایت در نظر گرفته می شود .به عبارت دیگر اختلاف دمای ابگرم خروجی از دیگ و آب برگشت داده شده از ساختمان برابر 20 درجه فارنهایت است . نحوه گرم شدن اتاق توسط رادیاتور به صورت جابجایی آزاد یا طبیعی میباشد .هوای بالای رادیاتور معمولا به دلیل گرم شدن سبک شده و به طرف بالا حرکت میکند .و هوای سرد طرف مقابل اتاق جایگزین آن می شود .به همین ترتیب یک چرخش طبیعی در جریان هوای اتاق بوجود آمده و دمای تمامی نقاط اتاق بالا رفته و اتاق گرم می شود . رادیاتور شوفاژ فاقد هرگونه موتور یا وسیله برقی است .پس نمیتوان توسط رایاتور شوفاژ دمای اتاق را کنترل کرد .میزان رطوبت نسبی اتاق نیز قابل کنترل نمی باشد .اصولا وقتی هوای اتاق گرم می شود میزان درصد رطوبت نسبی کاهش می یابد .به عبارت دیگر رادیاتور شوفاژ میزان رطوبت نسبی اتاق را کاهش می دهد .و بایستی توسط افزودن بخار به هوای اتاق میزان رطوبت مورد نیاز انسان را تامین نمود .
به طور کلی در زمستان فضاهایی که کنترل دما و در صد رطوبت نسبی در آنها اهمیت زیادی ندارد می توان از رادیاتور شوفاژ استفاده نمود بهترین محل نصب رادیاتور در زیر پنجره یا کنار دیوارهای خارجی است .علت این است که توسط رادیاتور شوفاژ در فصل زمستان دائما گرما به اتاق افزوده می شود .ولی دمای اتاق بالا نمی رود و این دما ثابت می ماند .چون بخش بیشتری از گرمای تولید شده تلف می شود . تلفات حرارتی از دو طریق انجام میگیرد . یکی تلفات حرارتی ناشی از جداره ها از قبیل سقف- کف و دیوار و پنجره و... دیگری تلفات حرارتی ناشی از نفوذ هوای سرد از درزهای پنجره می باشد . به عبارت دیگر چه بخواهیم و نخواهیم این تلفات حرارتی صورت می گیرد . ما فقط میتوانیم میزان آن را کاهش دهیم ولی نمیتوانیم آن را به طور کامل حذف نماییم . پس بهتر است رادیاتور را در زیر پنجره نصب کنیم تا مقداری از حرارت رادیاتور صرف تلفات پنجره وجدارها شود .و بخشی که باقی می ماند اتاق را گرم کرده و دمای ان را در حدی مناسب نگه دارد .و بتوانیم در نزدیکی پنجره از اتاق استفاده نماییم . اگر رایاتور در خلاف ضلع پنجره نصب شود . به دلیل سردی محیط اطراف پنجره استفاده از آن محیط خالی از اشکال نمی باشد . پیشنهاد دیگری که در اینجا مطرح است این می باشد . که در حد امکان پنجره ها دارای شیشه دوبل یا دولایه باشند . استفاده از شیشه دوجداره علاوه بر اینکه سبب عایق صدا خواهد بود . همچنین میزان ضریب انتقال حرارت شیشه را به حد نصف می رساند .در نتیجه تلفات حرارتی کاهش می یابد . و سبب صرفه جویی در مقدار پره های رادیاتور می شود .و در فصل زمستان از خیس شدن شیشه در سطح داخل اتاق جلوگیری میکند . چون سطح شیشه در فصل زمستان یک لایه سرد است . در اثر تماس بخلر آب در داخل اتاق با آن در روی شیشه آب جاری می شود . ولی وقتیکه شیشه دوجدار باشد . سطح داخلی آن گرم شده و میعان در سطح شیشه اتاق نخواهد افتاد . رادیاتورهای شوفاژ از نظر جنس به سه دسته تقسیم می شوند . چدنی -فولادی و آلومینیومی خط تولید رادیاتورهای چدنی به دلیل پایین بودن راندمان حرارتی و بالا بودن وزن آنها برچیده شده و تقریبا منسوخ شده می باشد .